به ياد مرحوم عبدالصمد اسلامي

ابراهيم آقازاده

از فضائل ، نجابت و صداقت در گفتار و کردار و صلابت و استواري و معتقد به آرمان هاي دين مبين اسلام آن مرد نيک انديش هر چقدر بنويسم کم نوشته ام. بدون مبالغه؛ وي هيچ وقت »قلم« را در راه ترقي نه خود و نه ديگران به کار نبرد و پله هاي ترقي را هم براي مسئولين رقم نزد و همواره با مفسدين اقتصادي وقت در استان گلاويز و سرانجام پيامدهاي مبارزات و پيگيري هايش را به جان مي خريد و چه بسا بي مهري ها که در اين عرصه بر وي روا داشتند؛ از عدم دعوت به جلسه هاي مسئولين، ايجاد محدوديت چاپ در چاپخانه هاي اروميه، تنگ کردن عرصه مالي نشريه و دستبند زدن و بازداشت خياباني در دهه ي 70 و .... همه و همه چيزي نبود که بتوانند رسالتي که وي بدان اعتقاد داشت را از ايشان بربايند به جرات مي توان نوشت گذشته ي »امانت« در دهه ي مذکور يکي از معتبرترين منابع تحقيقي و پژوهشي وضعيت سياسي و فرهنگي استان آذربايجان غربي براي آيندگان و محققين و پژوهشگران خواهد بود.
هيچ وقت يکي از روزهاي دي ماه 1378 در خيابان سرداران 1 فعلي زماني که آن مرحوم در خيابان في البداهه (براي من) سکانداري امانت را پيشنهاد داد را فراموش نخواهم کرد بعد از آن نامه اي با دستخط خويش در تاريخ 1378/11/2 به شماره 362 خطاب به هيات نظارت بر مطبوعات جايگزيني ....

اينجانب به جاي ايشان بعنوان مدير مسئول خواستار شدند؛از تاريخ 1378/11/2 تا تاريخ 1381/3/20 طولاني کردن!پروسه ي تغيير مدير مسئولي خود گوياي تنگ نظري و نگاه منفي مسئولين وقت به امانت بود.
اگرچه فشارهاي سياسي، اقتصادي برخي مسئولين وقت بالاجبار» امانت« را تن به تغيير رويه ي خود داد تا در اين رهگذر راه ميانه را برگزيند ولي در هيچ دوره اي تا به امروز گذشته ي پر فراز و فرود خويش را نه تنها فراموش نخواهد کرد بلکه همواره به آن دوران مي بالد چه رسالت قلم اقتضاء مي کند» نقد به قصد اصلاح امور« و » نماينده افکار عمومي« و » پل ارتباطي ميان مردم و مسئولين « در مفهوم واقعي و در ذات رسانه نهفته باشد و »امانت« آئينه تمام نماي صفات فوق بود.
ضمن آرزوي علو درجات براي حاج آقا عبدالصمد اسلامي به پسر و دختران و ساير بازماندگان آن مرحوم صبر و شکيبايي از بارگاه ايزد منان خواستارم.