درياچه اروميه در نقطه بي‌بازگشت
گروه اجتماعي: يک فعال محيط زيست گفت: اکنون درياچه اروميه به نقطه‌اي رسيده که بسياري از کارشناسان وضعيت آن را بي‌بازگشت مي‌دانند و اين وضعيت در کمال تاسف زندگي ميليون‌ها شهروند در استان‌هاي آذربايجان شرقي و آذربايجان غربي را تهديد مي‌کند.
عباس محمدي اظهار کرد: درياچه اروميه ديگر يک پهنه آبي نيست و آنچه رخ داده نتيجه مستقيم سوءمديريت و تصميم‌هاي غلط در حوزه آب و کشاورزي است. اکنون درياچه اروميه به نقطه‌اي رسيده که بسياري از کارشناسان وضعيت آن را بي‌بازگشت مي‌دانند و اين وضعيت در کمال تاسف زندگي ميليون‌ها شهروند در استان‌هاي آذربايجان شرقي و آذربايجان غربي و حتي برخي کشورهاي همسايه را نيز تهديد مي‌کند.
اين فعال محيط زيست عنوان کرد: خشکي کامل درياچه بسيار نگران کننده است و امروز زندگي ميليون‌ها نفر در گرو اقداماتي است که اگر همچنان در انجام آن‌ها اهمال و مسامحه شود، به چالشي عظيم در حوزه اجتماعي و انساني بدل خواهد شد و ديگر هيچ اقدامي قادر به جبران آن نخواهد بود. با توجه به سهم مهم صنايع و کشاورزي در اقتصاد اين محدوده، از دست رفتن کارکرد اقليمي آن مي‌تواند خسارتي سنگين براي آينده ايران به جا بگذارد. خشک شدن درياچه اروميه يک بحران چندوجهي است که محيط زيست، اقليم، جامعه و اقتصاد را همزمان تحت تاثير قرار داده است. با اين حال، اقدامات مسئولان تاکنون بيشتر موقتي و کوتاه‌مدت بوده و نتوانسته است اميدي براي ساکنان منطقه ايجاد کند.
محمدي يادآور شد: بخش بزرگي از آب درياچه اروميه در راه ايجاد باغات و مزارع و کشت محصولات پرآب‌بر از دست رفته است و با استناد بر گزارشي آماري که در رسانه‌ها درج شده، اين درياچه که سال 1374 بيش از 32 ميليارد مترمکعب آب داشت و وسعتش به پنج هزار و 700 کيلومتر مربع مي‌رسيد، اکنون تبديل به بخش‌هاي وسيعي از نمک‌زار و غبار نمکي شده که بيش از 98 درصد آن از بين رفته است.وي با اشاره به پيامدهاي خشک‌شدن درياچه اروميه گفت: يکي از عواقب اين مسئله از دست رفتن زيستگاه‌هاي جانوري و تغييرات اقليمي است و البته فرسايش خاک و فرونشست دشت‌هاي پيراموني نيز به عنوان يکي از جدي‌ترين پيامدهاي ميان‌مدت و بلندمدت مطرح است.
گفتني است، قدرت برزگري، استاد زمين‌شناسي، در گفتگو با »رسانه‌ها« هشدار داده است که فرونشست در اين دشت‌ها خسارت گسترده‌اي بر تاسيسات زيربنايي، سازه‌هاي شهري و روستايي، راه‌ها و خطوط انتقال نيرو وارد مي‌کند.
به گفته او، افت سطح آب‌هاي زيرزميني با افزايش تراکم و نشست همراه بوده است و با توجه به ماهيت رسوبات منطقه، احتمال بروز فروچاله‌ها و نشست‌هاي نامتقارن در مقياس وسيع دور از انتظار نيست.
مطابق تحليل‌هاي رسانه‌اي، اکنون شاهد از دست رفتن منابع طبيعي بر اثر خشکي درياچه اروميه هستيم و برخي برآوردها نشان مي‌دهد در صورت ادامه اين روند، بيابان‌زايي به‌تدريج گسترش مي‌يابد و بخش‌هاي وسيعي از شمال و شمال‌غرب ايران را فرا مي‌گيرد و به‌تدريج مهاجرت اجباري رقم خواهد خورد و پيامدهاي فرهنگي و اجتماعي گسترده‌اي به همراه دارد.
بر اساس گزارش سازمان حفاظت محيط زيست که در مقاله روزبه اسکندري، فعال محيط زيست منعکس شده، »در تابستان 1404، سطح درياچه اروميه به 581 کيلومتر مربع کاهش يافته و حجم آب آن به حدود نيم ميليارد متر مکعب رسيده است—ارقامي که نشان‌دهنده عمق فاجعه هستند. تصاوير ماهواره‌اي ناسا نشان مي‌دهند که بخش‌هاي وسيعي از بستر درياچه کاملاً خشک شده و به نمک‌زار تبديل شده است. مطالعات اکولوژيک نشان مي‌دهند که از سال 1379 تا کنون، بين 65 تا 85 درصد از مساحت درياچه از بين رفته است. اين کاهش نتيجه ترکيبي از افزايش دماي منطقه، کاهش بارندگي و فشار بي‌امان انساني بر منابع آب است. درياچه‌اي که زماني بيش از 5000 کيلومتر مربع وسعت داشت، امروز به کسري از شکوه گذشته‌اش تقليل يافته و در معرض خطر تبديل شدن به يک خاطره است.«
تاریخ: 1404/07/07 12:03 ب.ظ | دفعات بازدید: 2213