پوشش برنامه پزشک خانواده در آذربايجان غربي کامل است

به گزارش امانت،احسان ريخته‌گر، در نشست خبري با اصحاب رسانه که در سالن اجتماعات علوم پزشکي استان برگزار شد، با اشاره به اينکه پزشک خانواده در سطح يک از سال 1384 در روستاها آغاز شده است، افزود: نظام ارجاع با هدف ايجاد عدالت در سلامت در حال ترميم و تقويت است و چالش‌هايي مانند کمبود پزشک، تعرفه‌هاي غيرواقعي و عدم پايبندي به ارجاع، اجراي طرح را دشوار کرده است.
معاون امور بهداشتي دانشگاه علوم پزشکي استان با بيان اينکه 258 نفر پزشک خدمات در حوزه پزشکي خانواده روستايي ارائه مي‌دهند، اعلام کرد: پوشش برنامه پزشک خانواده در آذربايجان غربي کامل است و هيچ فردي در مناطق روستايي خارج از برنامه نيست. ريخته گر از کمبود پزشک در استان براي اجراي بهتر اين طرح انتقاد کرد و گفت: ما به پزشک بيشتري نياز داريم. در واقع در مناطق روستايي به ازاي هر چهار هزار نفر، يک نفر پزشک مطلوب است. ريخته گر در ادامه با بيان اينکه از سال 1402 اجراي برنامه پزشک خانواده شهري در هفت شهرستان شامل ماکو، شوط، چايپاره، سلماس، اشنويه، نقده و خوي به‌صورت پايلوت آغاز شده است، اظهار کرد: از اوايل امسال، »ترميم نظام ارجاع« در بيمارستان‌ها آغاز شده تا افرادي که از سطح يک ارجاع مي‌شوند، هنگام پذيرش از تمام تسهيلات برنامه بهره‌مند شوند و پرونده الکترونيک کامل براي آنان تشکيل شود.معاون امور بهداشتي دانشگاه علوم پزشکي استان با تأکيد بر اينکه پزشک خانواده، فردمحور نيست و خانواده‌محور و جامعه‌محور است، بيان کرد: اين برنامه بايد نيازهاي واقعي يک منطقه را بشناسد؛ از بيماري‌هاي ارثي تا مشکلات شغلي و خانوادگي را پزشک در اين طرح در دست دارد و پيگيري مداوم بيماران مزمن و حاد از الزامات اين طرح است.
ريخته گر به چالشهاي اجراي اين طرح پرداخت و گفت: اجراي صحيح اين طرح با موانعي از جمله عدم پايبندي برخي افراد به مسير ارجاع و مراجعه مستقيم به متخصص، تعرفه‌هاي غيرواقعي بخش دولتي و خصوصي، همکاري ناقص بيمه‌ها، پرداخت‌ نشدن به‌موقع حق‌الزحمه پزشکان خانواده و کمبود پزشک در مناطق صعب‌العبور، با توجه به جمعيت پراکنده و گسترده روستايي استان روبه رو است. معاون امور بهداشتي دانشگاه علوم پزشکي آذربايجان غربي در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به اهميت موضوع جواني جمعيت و معضل سالمندي بر ضرورت انسجام فرهنگي براي ترويج فرزندآوري تاکيد کرد و گفت: مسئله کاهش جمعيت فقط اقتصادي نيست؛ ترس از آينده، تغيير سبک زندگي، بالا رفتن سن ازدواج و دشوارتر شدن مادري براي زنان تحصيل‌کرده از عوامل اصلي است.وي تأکيد کرد: وقتي خانواده احساس امنيت نکند چه از نظر اقتصادي، چه اجتماعي طبيعي است که به سمت فرزندآوري نرود لذا اين موضوع چندوجهي است و راه‌حل واحدي ندارد.